Koniec dnia pracy – i co dalej?

Coraz więcej osób traktuje swoją pracę jako najważniejszą część życia. W takim podejściu nie ma może nic złego, choć chyba naturalniej byłoby, gdyby pracę traktować jako sposób na zarabianie pieniędzy i do tego się ograniczyć. Zagrożeniem jest postawa pracoholiczna, która w świecie kapitalizmu nie jest niczym nowym. Najbardziej narażone na pracoholizm są osoby samotne, które wracają do pustego domu, a obowiązki zawodowe są dla nich substytutem innych form życia społecznego. Presja wynikająca na przykład z konieczności spłaty kredytu także ma tutaj znaczenie.

Dla pracoholików dzień pracy nie kończy się w momencie opuszczenia biura. Nierzadko zaraz po powrocie do domu zaczynają oni wykonywać jakieś dodatkowe zadania związane z pracą. Nie mają w sobie umiejętności planowania i zagospodarowania czasu wolnego, uważają go za rzecz zbędną. To błędne koło, które w końcu może odbić się fatalnie na stanie zdrowia fizycznego, jak i psychicznego. Przed takimi stanami należy się uchronić, dlatego apelujemy, aby swój czas wolny szanować i właściwie wykorzystywać.